Hiroo Hinoda history and others japanese soldiers holdout ✍️
Second Lieutenant Hiroo Onoda (小野田 寛郎, Onoda Hiroo)
(19 Marso 1922 – 16 Enero 2014)
Si Hiroo Onoda ay isang opisyal ng Imperyal na Hukbong Hapon na kilala bilang isa sa mga huling Japanese holdouts — mga sundalong tumangging sumuko matapos ang pagtatapos ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig. Ipinagpatuloy ni Onoda ang pakikipaglaban sa loob ng halos 29 taon matapos ang pormal na pagtatapos ng digmaan noong 1945, nagsasagawa ng gerilyang operasyon sa Lubang Island, Pilipinas, hanggang sa tuluyan siyang sumuko noong 1974.
---
Maagang Buhay
Ipinanganak si Onoda noong 19 Marso 1922 sa Kamekawa, Wakayama, Japan. Noong 1939, siya ay nagtrabaho sa isang sangay ng Tajima Yoko Trading Company sa Wuhan, China. Noong 1942, siya ay na-recruit sa Imperyal na Hukbong Hapon, kung saan siya ay sinanay bilang intelligence officer sa Nakano School. Tinuruan siya ng mga teknik sa gerilya warfare at lihim na operasyon.
---
Misyon sa Lubang Island
Noong 26 Disyembre 1944, ipinadala si Onoda sa Lubang Island, Occidental Mindoro, Pilipinas upang mamuno sa mga operasyong gerilya. Ang kanyang tungkulin ay sirain ang paliparan at daungan ng isla upang mapigilan ang paglapag ng mga puwersang Alyado. Binigyan siya ng utos na hindi kailanman susuko o magpapakamatay, anuman ang mangyari.
Pagdating niya sa Lubang, ilang opisyal na mas mataas sa kanya ang hindi sumunod sa kanyang mga plano, dahilan upang madaling masakop ng mga Amerikano at Pilipinong pwersa ang isla noong 28 Pebrero 1945. Pagkatapos ng labanan, tanging si Onoda at tatlo pang sundalo (Yuichi Akatsu, Shōichi Shimada, at Kinshichi Kozuka) ang hindi napatay o sumuko. Pinamunuan niya ang grupo patungo sa kabundukan upang ipagpatuloy ang kanilang misyon.
---
Pagkakaila sa Pagtatapos ng Digmaan
Habang nagtatago, patuloy nilang pinaniniwalaan na hindi pa tapos ang digmaan. Nabuhay sila sa mga prutas, niyog, saging, at bigas na ninanakaw mula sa mga lokal. Paminsan-minsan ay nakikipagbarilan sila sa mga pulis at mamamayan, na kanilang inaakalang mga kalaban.
Noong Oktubre 1945, nakakita sila ng leaflet na nagsasabing sumuko na ang Japan. Ngunit naniwala silang ito ay propaganda lamang ng mga Amerikano. Kahit mga liham mula sa kanilang mga pamilya na ibinagsak mula sa eroplano noong 1952, hindi rin nila pinaniwalaan.
---
Pagkahiwalay at Kamatayan ng mga Kasama
1949: Umalis si Yuichi Akatsu sa grupo at sumuko noong 1950.
1954: Napatay si Shōichi Shimada sa isang engkuwentro sa mga sundalong Pilipino.
1972: Napatay si Kinshichi Kozuka sa barilan laban sa pulis habang nagsasagawa ng pagsunog ng mga ani ng palay upang magpadala ng “senyas” sa mga kapwa sundalong Hapon.
Pagkatapos ng 1972, mag-isa na lamang si Onoda sa kagubatan ng Lubang.
---
Pagkakatagpo kay Norio Suzuki
Noong 20 Pebrero 1974, natagpuan si Onoda ng Norio Suzuki, isang Hapones na manlalakbay at adventurer na nagsabing naghahanap siya ng “Lieutenant Onoda, isang panda, at ang abominable snowman.”
Pagkakita sa kanya, nakipagkaibigan si Suzuki kay Onoda, ngunit tumanggi pa rin itong sumuko hangga’t hindi siya inuutusan ng kanyang dating opisyal, si Major Yoshimi Taniguchi.
Pagbalik ni Suzuki sa Japan, dinala niya ang mga larawan ni Onoda bilang patunay. Agad hinanap ng pamahalaang Hapones si Taniguchi, na noon ay naging bookseller na. Noong 9 Marso 1974, lumipad si Taniguchi sa Lubang at pormal na inalis sa tungkulin si Onoda sa pamamagitan ng opisyal na kautusan.
---
Pagsuko at Pag-uwi
Noong 10 Marso 1974, sumuko si Onoda sa mga puwersang Pilipino sa Lubang.
Noong 11 Marso, isang seremonyal na pagsuko ang ginanap sa Malacañang Palace sa harap ni Pangulong Ferdinand Marcos.
Binigay ni Onoda ang kanyang espada, baril (Arisaka Type 99), mga bala, granada, at daga na ibinigay ng kanyang ina noong 1944.
Binigyan siya ni Marcos ng pardon para sa mga pagkakasalang nagawa niya habang nagtatago.
Sa kanyang pagbabalik sa Japan, sinalubong siya bilang isang bayani. Tumanggi siyang tanggapin ang perang ibinigay sa kanya ng pamahalaan bilang kabayaran, at sa halip ay idinonate ito sa Yasukuni Shrine.
---
Buhay Pagkatapos ng Digmaan
Isinulat ni Onoda ang kanyang autobiography noong 1974, “No Surrender: My Thirty-Year War.”
Noong 1975, lumipat siya sa Brazil at naging magsasaka ng baka. Nagpakasal siya noong 1976 at tumulong sa Colônia Jamic, isang komunidad ng mga Hapon sa Terenos, Mato Grosso do Sul.
Noong 1984, bumalik siya sa Japan at itinatag ang Onoda Shizen Juku (Onoda Nature School), isang kampo para turuan ang kabataan ng disiplina at kaligtasan sa kalikasan.
---
Pagbisita sa Lubang at Donasyon
Noong 1996, muling bumisita si Onoda sa Lubang Island, sa tulong ng kanyang asawa na nagkaloob ng $10,000 na scholarship donation sa lokal na paaralan. Ngunit sinalubong din siya ng mga protesta mula sa mga pamilya ng mga sibilyang diumano’y napatay ng kanyang grupo.
---
Mga Parangal at Huling Taon
2004: Tumanggap ng Santos-Dumont Merit Medal mula sa Brazilian Air Force.
2010: Ginawaran ng Honorary Citizenship ng Mato Grosso do Sul.
Ang kanyang asawa, si Machie Onoda, ay naging pinuno ng Japan Women’s Association (JWA) noong 2006.
16 Enero 2014: Pumanaw si Onoda sa Tokyo dahil sa heart failure sanhi ng pulmonya, sa edad na 91.
---
Mga Japanese Holdouts
Ang mga Japanese holdouts (zanryū nipponhei) ay mga sundalong Hapon na patuloy na lumaban kahit tapos na ang digmaan.
Marami sa kanila ay hindi naniwala na sumuko na ang Japan, o natakot na sila ay papatayin kung susuko.
Ang huling kilalang holdout ay si Private Teruo Nakamura, na sumuko sa Indonesia noong Disyembre 1974.
Sa mga sumunod na taon, nagkaroon ng mga ulats ng mga umano’y natitirang sundalong Hapon sa iba’t ibang isla, ngunit karamihan ay napatunayang pekeng balita o mga panlilinlang.
---
Pangwakas
Si Hiroo Onoda ay naging simbolo ng tapat na katapatan, determinasyon, at trahedya ng mga sundalong Hapon na hindi makaalis sa anino ng digmaan.
Bagama’t ang kanyang katapatan ay hinangaan ng ilan, ito rin ay naging paalala ng mga sakripisyong dala ng bulag na paniniwala sa utos at dangal.
Cabre Tv
Comments
Post a Comment